Tanrım kötülere yardım et!

Konu: Tanrım kötülere yardım et! Salı Nis. 20, 2010 11:08 am

Tanrım kötülere yardım et!

Denizle köpekbalığı, toprakla yılan, yağmurla
yıldırım, elmayla kurt hiç ayrılmadı birbirinden. Akreple yelkovanı
birbirine bağlayan çivi düşmedikçe, el ele yürümeseler de yan yana
yürümeye devam edecekler.

Pürüzsüz bir denize kendimizi bırakırken, bir
köpekbalığı kuyruğu belirecek su yüzünde. Şeffaf bir bahçede çilek
toplarken, bir yılan deliğinden başını çıkarıp çıngırağını çalacak,
"Hasat bitti!" Kuraklık ellerimizi semaya çevirmişti. İşte yağmur! Fakat
neden yıldırımla kol kola? Ey ağaçlar, rüzgârda ellerini çırpan
sevinçle. Güneşin kıpkırmızı rozetler taktığı yakalarına. Neden
elmalarınız kurtlu? Neden gölgeli güneşiniz? Soru işareti bir deniz
feneri gibi dursa da kıyısında denizin, bir çapa gibi eşelese de
toprağı, bir şemsiye gibi sarılsa da yağmura, bir çakı gibi kabuğunu
soymaya başlasa da elmanın, sessizlik baltasını indirdi kelimenin
boynuna. Cellat savruldu rüzgârından baltanın ve dil hapishanesinden bir
mahkûm kaçtı: Şer. Baudelaire'in şiir ağacı kötülük çiçekleriyle doldu
birden. Nietzsche, kaçan mahkûmu çiçeklerle karşıladı: "Gururla yükselen
bir ağaç fırtınalardan bağışık kalabilir mi? Hınç, çekememezlik, inat,
kuşku, duygusuzluk, açgözlülük ve zorbalık da hiçbir şeyin, hatta
erdemin bile, bunlar olmasaydı alabildiğine gelişemeyeceği elverişli
koşullar arasında yer almış değiller midir? Güçsüz karakterlileri
öldüren zehir, güçlü karakterde olanları kuvvetlendirir. Bu yüzden zehir
demezler ona." Ey kötülerden yaka silken iyiler! Kötülere ihtiyacınız
var! Ey tablolarını yarım bırakmış ressamlar! Kontrast renklere sarılın!
- Sarılmak mı! Kötülere mi sarılacağız!
- Evet kötülere, kötülüğe değil!
- Peki kötülük nerede, kötüde değil mi?
- Şer yok. Varlık bütünüyle hayır.
- Ya pencerenin arkasındaki kem göz, ya gölü mayalayan zehir?
- Rollerini oynuyorlar.
- Kötülük oyunu mu bu!
- Oyun bitince kostümlerini çıkaracaklar.
- Neden bitmiyor oyun?
- Bitecek. Her canla buluşur ölüm.
Çıkarın kâğıtları! Kâğıt mı yok, avucunuza yazın. Sağ elinize
"Hayır", sol elinize "Şer". Sonra açıp kollarınızı yürüyün telde.
Çığlıklar kopsun mavi çadırda, cambazları kıskandırsın dengeniz. Sorun
inanmıyorsanız Yunus'a, onun içinde Musa, onun içinde Firavun. Yürüyün o
halde, geceyle gündüz yürüsün arkanızdan. Tuval tanıklık etsin. Siyah
siyahlığını bilsin, beyaz beyazlığını. Fotoğraf çektirsin birlikte,
yeryüzü hatırası. Hastalıkla şifa, ayla güneş, baharla kış. Flaşlar
gözlerini alsın çocukların. Elleri mi? Alkışlasın kızarana kadar sizi.
Sonbaharın elleri zaten kızıl. Ve zaten titrek, bir âyet yazıyor hüzünle
yapraklarına: "Her can ölümü tadıcıdır. Bir imtihan olarak sizi iyilik
ve kötülükle deneriz. Sonunda bize döndürüleceksiniz." (Enbiya, 35)
Döndürülmek mi? Kimin ajandasında yazılı? Hem kim biliyor hayır
görünenin şer olmadığını, şer görünenin hayır! Çıkarın kâğıtları! Kâğıt
mı yok, avucunuza yazın!
- Bilginin şerlisi nedir?
- Uygulanmayan.
- Malın şerlisi?
- Günaha sokan.
- Sultanların şerlisi?
- Adil olmayan.
- İnsanların şerlisi?
- Halkı aldatan.
- Görüşlerin şerlisi.
- Hakk'a uymayan.
Hz. Ali soru ve cevapları aynı anda verdi. Herkes tam not alsın.
Zerre miktarı hayır ve zerre miktarı şer hesaba katıldı. Denk alsın
ayağını herkes. Hayır kulvarları yarışçıları bekliyor. Kötülükte
yardımlaşmak da ne! Cehennem gözetliyor. Ne korkunç bir seyirci! Cennet
gülümsüyor şeref tribününde. Ne güzel bir bekleyiş! Bazen bir sorudur
taş, ayağa takılan. Bazen bir ip, yarışın sonunda değen göğse. Bazen bir
günah, kulaç atan tövbeye. Bazen bir iyilik, yüzecekken dibi boylayan.
Senin kayığın da su alıyor, maşrapanı elinden bırakma! Bir deniz
altındaysa bir deniz içinde teknenin. Senin terazin de yalpalıyor. Bir
dağ bir kefedeyse öbür dağ diğer kefede. Hem başparmağını çek dilinden
kantarın. O ne söyleyeceğini bilir. Hangi kefeyi işaret edeceğini. Sen
kötüleri parmakla gösteriyorsun demek, seni de gösteriyorlar. Bırak
bedduayı, Gülistan'ın dervişi gibi dua et onlara: "Tanrım kötülere
yardım et! İyilere zaten yardım etmişsin; iyi yaratmışsın onları." a.ural@zaman.com.tr