mutsuzluk icin

İstanbul Büyükşehir Belediyesi, Gazze katliamı nedeniyle Taksim Meydanı’ndaki yeni yıl kutlamalarını iptal etti.
2008’e girerken de kutlamalar, Güneydoğu’daki şehitler nedeniyle iptal edilmişti.
2005’e girerkenki iptal gerekçesi, Güney Asya’daki tsunami felaketiydi.
Dünyanın herhangi bir yerinde çıkan bir yangının, bizim evimizi yakmışçasına canımızı sıkması, bu topraklardaki insani duyarlılığın göstergesi...
Fakat öte yandan da dünyanın gidişatı, bundan böyle bize ağız tadıyla bir yeni yıl kutlamasını çok görecek gibi görünüyor.

* * *

Üstelik artık sorunları küresel ölçekte yaşıyoruz.
Önceki yıl global ısınmaydı dünyanın büyük derdi; geçen yıl onun koltuğuna global ekonomik kriz yerleşti. Asıl etkisini 2009’da göstereceği söyleniyor.
Sadece yoksulluğu, öfkeyi, yılgınlığı değil, ona paralel olarak, isyanı, iflasları, hırsızlığı, intiharları, boşanmaları, fuhşu, terapi seanslarını, anti-depresan satışlarını artıracak, ibadethanelerin dolup taşmasına, daha çok kahve falı bakılmasına, daha çok arabesk dinlenmesine yol açacak global dertler, global mutsuzluklar yaşıyoruz.

* * *

Bu koşullarda girilen yeni yılda mutluluk dilemek komik kaçacak gibi...
Onun yerine bir teselli ikramiyesi vermeye çalışacağım buradan...
Uzaklardan yazan bir arkadaşım, “Mutluluğa Karşı” kitabını tavsiye ediyor bugünler için...
Bir “melankoliye övgü” kitabı bu...
Mutsuzluğun, yaratıcılığın besini olduğunu öne sürüyor.
Çok mutlu insanların üretken olamayacaklarını, keşifler, icatlar yapamayacaklarını örneklerle kanıtlıyor.
Beethoven gibi, Kafka gibi, Van Gogh gibi dünyayı ışıtan isimlerin çoğunun yaratıcılıklarını bunalımdan aldığını anlatıyor.
“18. yüzyılda psikiyatri devrede olsaydı muhtemelen Eroica Senfonisi’nden mahrum kalacaktık” diyor.
Belki “Kumarbaz”ı da okuyamayacaktık Dostoyevski yoksulluktan kumar masasına oturmasa...
Fikret Mualla cebinde para tutmayı bilse, çizemeyecekti onca şevkle?
Nâzım hapiste olmasa, isyanı bu denli şairane anlatamayacaktı?
Keyif, gemliyor mu acaba üretkenliği?..
Ya da elem, yaratıcılığın kırbacı mı?

* * *

Bakın hayatının en zorlu döneminde Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazandı Orhan Pamuk...
En çok krizden yakındığımız yıl, Nuri Bilge Ceylan Cannes’dan “En İyi Yönetmen” ödülüyle döndü.
Çilemiz arttıkça artıyor, ülkemizin yakasındaki madalyalar...
Kim bilir, belki de iyi romanların, iyi filmlerin, iyi şiirlerin bedelidir yaşadığımız mutsuzluklar...
Belki de o güzelim besteler, o şahane resimler, Tanrı’nın acılara dayanmamızı kolaylaştırmak için yolladığı ulaklardır.
Bu doğruysa, yani yaratıcı sanatın yakamozu, ancak sular bunca karardığında ışıldıyorsa, daha da parıldayacağız demektir yeni yılda...
Taksim’de değil belki, ama sahnede, perdede, tuvalde, kitapta yapacağız kutlamayı...
Ve gün gelecek tarih, o harikulade eserlerimize bakıp, “Amma da mutsuzlarmış” diyecek.
Karamsar girilmiş bir yeni yılın eşiğindeki teselli benimki...
Ama tahammüle omuz veren bir teselli...
Ben yine de size, hem mutlu, hem verimli bir yeni yıl dilerim.